Karaluch wschodni nazywany również szwabem jest owadem z rzędu karaczanów. Karaluch jest większy od prusaka zwanego również francuzem lub karakonem, ciało ma ciemne i owalnie spłaszczone, na głowie posiada długie, cienkie czułki, ma skrzydła, ale nie fruwa. Długość ciała karalucha wynosi od 18 do 30 mm. Karaluch jest u nas mniej pospolity niż prusak, ponieważ ma większe wymagania środowiskowe i inne zwyczaje. Porusza się bardzo wolno, jest dosyć duży, dlatego nie zawsze znajduje dla siebie kryjówki w pomieszczeniach. 

Karaluch wypierany jest przez prusaka i karaczana amerykańskiego, jeżeli pojawią się znacznie mniejsze, lżejsze i dobrze wspinające się prusaki, po pewnym czasie giną karaluchy. Samica prusaka jest płodniejsza od karaluchów, a jego rozwój jest szybszy.Karaluchy żerują najczęściej w podłogach, preferują ciepło, ale żyją i rozmnażają się w także w pomieszczeniach nieogrzewanych. Zdecydowanie jednak preferują temperaturę od 20-29C, dlatego najczęściej występują obok pieców, rur z ciepłą wodą, za kaloryferami. W poszukiwaniu pokarmu mogą przedostać się z piwnicy do pomieszczeń po rurach wodociągowych lub przez nieszczelne drzwi. Samica składa około 16 jaj w ootece, czyli kokonie jajowym, który jest dosyć duży, nieco wygięty i barwy czarno-brązowej. Następnie samica nosi kokon około 1-2 dni, rozwój jaj zależy od temperatury po około 40-90 dniach po złożeniu pojawiają się larwy. Długość larw wynosi około 6 mm i są jasnobrązowe następnie ich ciało stopniowo ciemnieje. Rozwój samic jest wolniejszy od samców. Samica w ciągu życia może złożyć nawet od 8 do 10 kokonów.

Karaluchy są wszystkożerne, żerują w odpadkach, zjadają martwe owady i inne zwierzęta. Zjadają i rozwijają się w resztkach pokarmowych pozostawionych przez ludzi. Karaluch jest trochę bardziej wrażliwy na brak wody niż prusak. Karaczany są niewymagające i niewybredne i niestety bardzo odporne i bez jedzenia mogą przeżyć nawet 40 dni. U ludzi karaluchy wywołują strach i obrzydzenie ze względu na swój wygląd, ruchliwość oraz zapach, jaki wydzielają. Produkty, w których żerowały karaluchy, zanieczyszczone są kałem oraz mają nieprzyjemny zapach pochodzący z wydzielin gruczołów skórnych.

Karaluchy niszczą żywność, przenoszą niebezpieczne choroby wirusowe i bakteryjne, są nosicielami pasożytów jelitowych. O występowaniu tych szkodników świadczą znajdowane resztki pancerzyków, kokony, odchody i bardzo charakterystyczny nieprzyjemny zapach, należy je bezwzględnie zwalczać. W celu monitorowania karaczanów można rozmieścić pułapki lepowe w miejscach, w których mogą znajdować się szkodniki. Pułapki lepowe są idealne do rozmieszczania pod meblami. Środkami owadobójczymi należy opryskiwać miejsca, w których karaluchy mają kryjówki, szpary i szczeliny oraz miejsca, w których gromadzą się owady, a także na rury hydrauliczne, okolice zlewów, wanien, czyli miejsca gdzie poszukują pożywienia i wody.

W zwalczaniu karaluchów możemy użyć preparatów owadobójczych o działaniu kontaktowo - pokarmowym, czyli wnikają do organizmu owadów przez powierzchnię ciała oraz zwalcza owady drogą pokarmową. Preparaty działają przez okres kilku tygodni, w zależności, od jakości wykonanego zabiegu, rodzaju opryskiwanej powierzchni, temperatury, wilgotności. W nielicznych preparatach oprysk ze względu na zawartość atraktantu, można wykonywać punktowo lub pasmami, w miejscach gromadzenia się i na drodze przebiegu insektów. Preparat po aplikacji tworzy aktywną warstwę, następnie atraktant wabi owady do pryskanej powierzchni. W miejscach, w których nie można użyć preparatów w formie emulsji lub zawiesinowych, na przykład na urządzenia elektryczne, możemy zastosować preparaty pyliste lub w formie żelu. Preparaty owadobójcze skutecznie eliminują szkodniki w ciągu 24 godzin.

Przed wykonaniem zabiegu należy usunąć z pomieszczenia ludzi, zwierzęta, naczynia kuchenne, żywność. Pomieszczenia należy zamknąć, wyłączyć klimatyzację, wyłączyć urządzenia elektryczne oraz usunąć źródła otwartego ognia. Bardzo popularne są żele skutecznie zwalczające prusaki i karaluchy. Bardzo często żele są smaczniejsze dla karaluchów niż inne produkty pokarmowe znajdujące się w otoczeniu. Prusaki i karaluchy bardzo chętnie pobierają żele, ponieważ są one bardzo atrakcyjną dla nich przynętą pokarmową. Powszechny kanibalizm wśród karaczanów pomaga w zwalczaniu szkodników, ponieważ karaczany, które spożywają odchody z zatrutych szkodników, zjadają podtrute lub martwe osobniki, same ulegają zatruciu.